De mens laat een enorme afvalberg achter, de aarde vervuilt meer en meer. Het Franse dansgezelschap Production Xx weet dat glashelder en krachtig te verbeelden. Het is niet zo dat er veel wordt gedanst in de voorstelling ‘Gush is great’, maar elke kleine stap die de performers zetten, is essentieel en maakt de ramp desastreuzer.
De dansers, mannen en vrouwen, staan naast elkaar tegen de achterwand. Bijna allemaal zijn ze in het donker gekleed, in het zwart en grijs, alleen de rechtse performer in het wit. Ze strekken soms de armen, houden die bij de ander voor de borst, maken minimalistische beweging en schuifelen langzaam naar voren. Het tempo is traag, maar gedecideerd en onverzettelijk, als een gedisciplineerde colonne die aan een opmars bezig is. De expressie op de gezichten is strak. Het stuk is gemaakt door choreograaf Julie Botet
Sinaasappelschil
Ineens komt er een klein voorwerp tevoorschijn, te klein om te onderscheiden en ook te klein om te zien waar het vandaan komt. Uit de mond van de performers? Waarschijnlijk is het een stukje van de schil van een sinaasappel, maar dat is vanuit de zaal niet zo goed te zien. De dansers nemen het object tussen de vingers, kijken even en laten het ongeïnteresseerd op de vloer vallen. Daar blijft het liggen. En dat is nog maar het begin.
Speelgoedhondje
Stap voor stap gaat de groep naar voren en alsmaar meer voorwerpen duiken op. Het lijkt erop dat in de kleding van de performers allerlei objecten zitten verstopt. Een danser haalt een plastic zakje uit de binnenzak en laat die naar beneden dwarrelen. Zo valt ook een blikje op de grond, een flesje, een duikbril, een bloem, een lang lint, papiersnippers, meel uit een zak. Zelfs een speelgoedhondje (met de batterijen er nog in) vindt zijn eindbestemming op de vloer en blijft rondjes draaien tussen de groeiende berg afval. De dansers zijn dan al verder.
Even later glijdt uit de handen van een performers een klein, radiografisch bestuurbaar autootje. Ook dat voertuig rijdt over de vloer. Speelgoed, gebruiksvoorwerpen, de meest uiteenlopende voorwerpen blijven op de vloer achter, terwijl het peloton onverstoord voortbeweegt.
Confettikanon
Het is schokkend om te zien dat de afvalberg in korte tijd overheerst. Hoe verontrustend ook, tegelijkertijd blijft deze betekenisvolle performance licht van toon, soms zelfs grappig. Zo is er een scène waarin de danser die het meest rechts staat een paraplu ophoudt, de danser erna een gigantich waterpistool en de danser aan de andere kant een confettikanon. Water spuit richting de tribune met toeschouwers, confetti knalt de lucht in en alle voorwerpen liggen een tel later op de grond.
Zo bewegen de performers onaangedaan naar de rand van het podium. Het is de vraag of ze eraf kukelen of niet, in wezen is het de vraag of de mens zijn eigen afgrond creëert. Het enige voorwerp dat niet op de grond neerdaalt, is een Palestijnse vlag. Dat statement maken de dansers dus ook.
‘Gush is great’ is een sterke voorstelling/beleving met een overduidelijke boodschap. Het trage, vastberaden tempo van de dansers maakt het boeiend. De voorstelling is door het gezelschap aangekondigd als een ode aan de traagheid. Zeker, het mag er in het leven en de maatschappij best iets rustiger aan toegaan. Bovendien blijkt in deze performance dat in traagheid veel schoonheid zit. Maar langzaam vooruitgaan, zonder om te kijken naar de schade die de mens aanricht, dat is erg riskant.
FOTO'S: @Pjotr Jaruga.